Wspomnienie Św. Rity
RELIKWIE ŚWIETEJ RITY
W Paczółtowickim kościele znajdują się relikwie św. Rity ofiarowane przez naszego rodaka – księdza profesora Czesława Cekierę. Wewnątrz relikwiarza znajduje się fragment tuniki Świętej. Każdego 22 dnia miesiąca, odbywa się Msza święta i nabożeństwo do św. Rity, na którym święcimy róże, przynoszone przez wiernych. Nawiedzający nasze Sanktuarium mogą składać prośby i podziękowania do ŁŚwiętej, które są odczytywane podczas nabożeństwa.
O ŚWIĘTEJ RICIE
Św. Rita urodziła się w Raccaporenie obok Cascii. W wieku 12 lat została wydana za mąż za Paula Manciniego. Mężczyzna okazał się człowiekiem gwałtownym, rozpustnym i skłonnym do awantur. Rita cierpliwie znosiła upokorzenia i brutalne traktowanie ze strony męża. Urodziła bliźnięta: Jakuba i Pawła, którzy odziedziczyli charakter po swoim ojcu. Pod koniec życia Macini poprawił swój charakter, przeprosił żonę i poprosił Kościół o wybaczenie. Został zamordowany przez swoich przyjaciół. Po śmierci ojca synowie postanowili pomścić śmierć Manciniego. Rita wielokrotnie usiłowała im to wyperswadować, jednak to się jej nie udało – dlatego w modlitwie prosiła Boga o to, aby uniemożliwił On popełnienie im grzechu morderstwa. W rok później obaj synowie zmarli na nieznaną chorobę.
Po śmierci męża i synów Rita zapragnęła wstąpić do klasztoru św. Marii Magdaleny w Cascii. Zgodnie z legendą wstąpienie do zakonu miało charakter cudowny: w czasie snu Rita została przeniesiona do klasztoru przez świętych: Jana Chrzciciela i Augustyna, a siostry, zastawszy ją rano w klasztornym kościele, do którego nie mogła w naturalny sposób dostać się przez zamkniętą furtę, nie mogły jej oddalić.
W klasztorze, przyszła ŁŚwięta, prowadziła surowe życie pokutne. Przez wiele lat posłuszeństwo Rity było wystawiane na próbę. Przełożona kazała jej spełniać wiele bezsensownych posług m.in. podlewać suchy patyk. Po latach ów patyk przekształcił się w dorodną winorośl. Podczas modlitwy przed krucyfiksem Rita została naznaczona stygmatem. Był to kolec z korony cierniowej oplatający głowę Chrystusa, który wbił się w jej czoło. Rana zaczęła cuchnąć, dlatego Rita musiała zostawać w odosobnieniu.
Ostatnie 4 lata życia spędziła przykuta do łóżka złożona ciężką chorobą. Tuż przed śmiercią poprosiła kuzynkę o przyniesienie róży ze swego dawnego ogrodu
w Raccaporena. Był środek zimy, a mimo tego kobieta znalazła piękną czerwoną różę we wskazanym miejscu.
Rita zmarła 22 maja 1457, mając 76 lat. Tradycja mówi, że w momencie jej śmierci w całej miejscowości rozdzwoniły się dzwony. Po śmierci rana na czole zakonnicy zasklepiła się, a jej ciało zaczęło wydzielać przyjemną woń. Ciało Rity nie uległo rozkładowi. Sarkofag z jej nienaruszonym ciałem do dziś znajduje się
w Bazylice – Sanktuarium w Cascii. Miejsce przyciąga wielu pielgrzymów z całego świata.
Rita została beatyfikowana w 1628r. przez papieża Urbana VIII. Podczas ceremonii wydarzył się kolejny cud – zakonnica nagle otworzyła oczy, uciszając w ten sposób rozgorączkowany tłum. Kanonizacja odbyła się 24 maja 1900r., której przewodniczył papież Leon XIII. W Kościele rzymskokatolickim czczona jest jako święta od spraw trudnych i beznadziejnych, matek i kobiet we wszystkich stanach.
Jej wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 22 maja. W tym dniu odprawiana jest uroczysta msza, po czym następuje poświęcenie róż. Jest to nawiązanie do zdarzenia sprzed jej śmierci, kiedy to w zimie zakwitły róże. Poświęcone płatki różane przynoszą ulgę w cierpieniu i zdrowie w chorobie. Symbolem św. Rity jest róża – połączenie radości z cierpieniem.
W ikonografii ŁŚwięta przedstawiana jest w stroju zakonnym – w czarnym habicie i w białym welonie, z cierniem na czole. Jej atrybutami są: dwoje dzieci, krucyfiks, cierń, figa, pszczoły i róża. Kult św. Rity istniał już w końcu XVIII wieku w kościele augustianów pw św. Katarzyny w Krakowie, gdzie w ołtarzu głównym znajduje się posąg Świętej.
MODLITWA DO ŚWIĘTEJ RITY
Święta Rito z Cascia, wzorze żon, matek i zakonnic, uciekam się do twego wstawiennictwa w najtrudniejszych chwilach mego życia. Ty wiesz, jak często jestem doświadczany smutkiem, gdyż nie umiem znaleźć drogi wyjścia z wielu bolesnych sytuacji. Wyproś dla mnie u Pana łaskę, której potrzebuję, a przede wszystkim pełne zaufanie Bogu i wewnętrzny pokój. Spraw, abym mógł naśladować twoją słodką łagodność, twoją siłę w doświadczeniach i heroiczne miłosierdzie. Spraw, aby moje cierpienia mogły wspomóc wszystkich moich bliskich i aby wszyscy mogli być zbawieni. Amen.
Ojcze nasz…
Zdrowaś Maryjo…
Chwała Ojcu…
 |  |
